Gezondheidstesten kennen we allemaal. Bloedafname, temperaturen, bloeddruk: het zijn allemaal gezondheidstesten.

De testen hierboven zijn testen die de dierenarts (DA) uitvoert om te controleren of de kat gezond is, dan wel om een diagnose te stellen. In de Maine Coon wereld, bij alle rassen waarschijnlijk, worden ook wel testen gedaan meer met het oog op de gezondheid van de nakomelingen. En natuurlijk ook voor de (toekomstige) gezondheid van het dier. Hierbij kunnen we een scheiding maken tussen moderne DNA-testen, en klassiekere testen.

Een DNA-test wordt gedaan op het materiaal dat verkregen is met een ‘swab’, dan wel op een bloedmonster. Eén keer materiaal verzamelen, en dat kan (in principe) gebruikt worden voor een heleboel testen. Dat is een voordeel van een DNA-test, net zoals het feit dat de uitslag van dergelijke testen over het algemeen goed te vertrouwen is. Het voordeel is dat deze testen maar één keer in het leven gedaan hoeven te worden: de uitslag blijft levenslang geldig. Het nadeel is dat niet de gezondheid van het dier wordt getest, maar een genetische aanleg. Deze genetische aanleg hoeft niet altijd wat te betekenen voor de gezondheid van het dier. Maar dit wordt allemaal verder besproken op de desbetreffende pagina.

Een klassieke test is veel meer toegespitst op een bepaalde mogelijke aandoening. Deze testen geven als uitslag niet een aanleg, maar een ziektebeeld. Afhankelijk van methode en arts / specialist is de test goed of zelfs beter. Soms moet de test vaker in het leven herhaald worden: garantie op het uitblijven van de aandoening waarop wordt getest, is vaak niet te geven.